اثربخشی واقعیت درمانی بر شادکامی و امیدواری در زنان مطلقه

نوع مقاله : پژوهش اصیل

نویسندگان

1 استادیارروان‌شناسی، دانشگاه آزاد واحد خوی،خوی،ایران

2 استادیارروان‌شناسی، دانشگاه سمنان،سمنان،ایران

3 کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد واحد تبریز،تبریز،ایران

4 دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر افزایش شادکامی و امیدواری زنان مطلقه بود.  روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و گواه بود. بدین منظور از جامعه آماری که شامل کلیه زنان مطلقه بود تعداد 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس مداخله روی گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‏های شادکامی آکسفورد و امیدواری اسنایدر بودند به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که واقعیت درمانی در افزایش شادکامی و امیدواری اثربخش می باشد (0001/0P >). نتیجه‌گیری: مداخله آموزشی مبتنی بر واقعیت درمانی می تواند به عنوان یک مداخله مؤثر در افزایش شادکامی و امیدواری زنان مطلقه مورد استفاده قرار بگیرد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Reality Therapy on Happiness and Hope in Divorced Women

نویسندگان [English]

  • Masood Gorbanalipour 1
  • Mahmood Najafi 2
  • Zahra Alirezalo 3
  • Monire Nasimi 4
1 Assistant Professor of psychology, Islamic Azad University of khoy, Khoy, Iran
2 Assistant Professor of Psychology, University of Semnan, Semnan, Iran
3 MA in General Psychology, Islamic Azad University of Tabriz, Tabriz, Iran
4 Ph.D student ,Islamic Azad University Science and Research Branch
چکیده [English]

Purpose: The purpose of this research was to test the effectiveness of reality therapy on increasing happiness and hope in divorced women. Methods: The research design was Semi-empirical with experimental and control groups. For this propose, 30 woman of statistical population that included all women who were divorced have been selected randomly and then divided to experimental and control groups. Intervention was conducted on experimental group but control group received no intervention The research instruments were Oxford happiness questionnaire and Snyder hopes questionnaire .To analyze data the statistical method of MANCOVA has been used. Findings: The results of MANCOVA have showed that Reality therapy is effective in enhancement of happiness and hope (P>0/0001). Conclusion: Reality Therapy training intervention can be used as an effective intervention in increasing happiness and hope of divorced women.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Reality therapy
  • happiness
  • Hope
  • divorced women