با گذار از دوره جوانی و ورود به میانسالی تکلیف پرورش فرزندان و برنامهریزی برای فراهم آوردن زمینه زندگی بهتر آنان در آینده برجستهتر میگردد. پدر و مادر فرصت دارند که پیش از پایان دوره نوجوانی فرزندان، نقش مؤثر خود را در یاریرساندن به برخورداری نسل آینده از سلامت بدنی_روانی_ اجتماعی_ معنوی ایفا نمایند. انبوهی از عوامل خواسته و ناخواسته میتواند مایه دشواری دستیابی پدر و مادر به موفقیت در زمینه فرزند پروری کارآمد گردد. از آن میان کمبود و یا نبود شناخت کافی درباره چگونگی آماده ساختن فرزندان برای کنار آمدن با رویدادهای تنشزای زندگی و سازش یافتگی در چالشها و تنگناهای زندگی هرروزه است؛ جان کلام برقرار ساختن توازن میان حفظ وابستگی پدر و مادر_فرزند و میدان دادن به استقلال فرزند از سوی پدر و مادر آسان نیست. چراکه ایجاد این توازن مستلزم دانش گسترده روانشناختی و تسلط در به کاربستن بسیاری از مهارتهای فرزندپروری و زندگی است. بنابراین شایسته یادآوری است که فراهم ساختن زمینه آگاهی پدر و مادر از تراز بالای ارزندگی بهرهگیری از آموزههای کاربردی متخصصین مشاوره و روانشناسی برای یاریرساندن به پدر و مادر کلیدی است و تلاشهای پژوهشی پژوهشگران میتوانند برای تسهیل این امر بسیار کارساز واقع شود.