اثربخشی آموزش هوش اخلاقی، معنوی و فرهنگی بر ناسازگاری زناشویی زنان

نوع مقاله : پژوهش اصیل

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مشاوره، دانشگاه علامه طباطبائی،تهران،ایران

2 استادیار مشاوره، دانشگاه علامه طباطبائی

3 دانشیار مشاوره، دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

هدف: ‌پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش هوش اخلاقی، فرهنگی و معنوی بر ناسازگاری زناشویی زنان متاهل انجام شد. روش: ‌با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از میان زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان کرمانشاه در سال 91-92تعداد20نفر انتخاب و صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره آزمایشی و گواه گمارده شدند. پژوهش از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. برای گروه آزمایش 10 جلسه درمان هوش محور برگزار شد. ابزار پژوهش مقیاس سازگاری زناشویی دو طرفه اسپانیر(1976) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیر (مانکوا) و نرم افزارspss نسخه 19 انجام شد. یافته‌ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین دو گروه از نظر سازگاری زناشویی و مولفه های آن (رضامندی دو نفره، توافق دو نفره، همبستگی دو نفره، و ابراز محبت و عواطف در روابط دو نفره) تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به تفاوت معنی دار سازگاری زناشویی در دوگروه، تقویت هوش اخلاقی، معنوی و فرهنگی می تواند در بهبود روابط بین فردی و زناشویی موثرواقع شود. در کل یافته ها لزوم گنجاندن برنامه آموزش هوش اخلاقی، معنوی و فرهنگی به زوجین را متذکر می سازد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Study the Effectiveness of Moral, Spiritual and Cultural Intelligence Training on Marital Maladjustment in Women

نویسندگان [English]

  • Mohsen Golmohammadian 1
  • Kayomars Farahbaksh 2
  • Masomeh Esmaili 3
1 PhD student of counseling, University of Allameh Tabataba,Tehran, Iran
2 Assistant Professor of counseling, University of Allameh Tabataba,Tehran, Iran
3 Associate Professor of counseling, University of Allameh Tabataba, Tehran, Iran
چکیده [English]

Purpose: This research was carried out with the purpose of Study the effectiveness of moral, spiritual and cultural intelligence training on marital maladjustment women. Methods: To conduct this research 20 person were selected with goal oriented sampling method and then assigned in 2 groups (control & experimental) randomly. Instruments were marital adjustment questioner (Spanier ,1976). The research type was semi-experimental with pre- post test design. The experimental group was provided with the 10 session’s interventions. Multiple analyze of covariance (MANCOVA) used for analyzing data. Findings: Findings showed that, generally, there are significant differences between 2 groups in marital adjustment and its components (dyadic satisfaction, dyadic cohesion, dyadic consensus and affection expression). Conclusion: Considering the significant differences between 2 groups in marital satisfaction, enhancing moral, spiritual and cultural intelligences can be effective in improving interpersonal &marital relationships. In whole findings indicated the importance of the moral, spiritual and cultural intelligence training program to couples.

کلیدواژه‌ها [English]

  • moral
  • Spiritual & Cultural Intelligence
  • marital adjustment