@article { author = {Basharpoor, Sajjad and Zabihi, Soghra and Heydari, Fazeleh and Mikaeili, Niloofar}, title = {The effectiveness of self-defense training on marital adjustment and family cohesion in women involved in domestic violence referring to Ardabil justice}, journal = {Family Counseling and Psychotherapy}, volume = {7}, number = {2}, pages = {82-98}, year = {2018}, publisher = {University of Kurdistan}, issn = {2251-6654}, eissn = {2588-3542}, doi = {10.22034/fcp.2018.51797}, abstract = {Domestic violence is one of the factors affecting the family distress and the separation of couples that its spread rate is significant in Ardebil city.  This study conducted in order to determine the effectiveness of self-defense training on improving marital adjustment and family cohesion in women involved in domestic violence. The research method was semi-experimental with pre-posttest design with the control group. The statistical population of this current study comprised of all married women, referring to Ardabil justice in 1394 due to domestic violence. Among them using the available sampling, 30 individuals were selected and assigned randomly to the experimental group (n=15) and control group (n=15). The experimental group received 6 sessions of 75 minutes of defense training (based training package, Jackie et al. 2013). The revised Dyadic adjustment scale (Busby, Crane, Larson, & Christensen, 1995) and family cohesion questionnaire (Samani, 2002) were used to collect data. The gathered data were analyzed by multivariate covariance analysis test. The results showed that self-defense training result in increasing of marital adjustment (F=12/05; P<0/02) and family cohesion (F=40/92; P<0/01) in women involved in domestic violence. This result appears that self-defense training can be resulted in marital adjustment and cohesion via mental Empowerment and decreasing the frequency of domestic violence.}, keywords = {self-defense,adjustment,cohesion,Violence}, title_fa = {تأثیر آموزش خود دفاعی در سازش یافتگی زناشویی و همبستگی خانواده زنان درگیر خشونت خانگی مراجعه‌کننده به دادگستری شهر اردبیل}, abstract_fa = {خشونت خانگی در زمره عوامل اثرگذار در آشفتگی خانواده و جدایی زوجین است و نرخ گسترش نوع بدنی آن در شهر اردبیل چشمگیر است. ازاین‌رو پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش خود دفاعی بر سازش یافتگی زناشویی و همبستگی خانوادگی در زنان درگیر خشونت خانگی این شهر انجام شد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعۀ آماری پژوهش حاضر دربرگیرنده همه زنانی بود که در سال 1394 به دلیل خشونت خانگی به دادگستری شهر اردبیل مراجعه کرده بودند. تعداد 30 نفر از این افراد به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) به‌تصادف گمارده شدند. گروه آزمایش برای زمانی برابر 6 گردهمایی 75 دقیقه‌ای، تحت آموزش خود دفاعی قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از سنجه تجدیدنظر شده سازش­یافتگی زوجی (بوسبی، کران، لارسون و کریستینسن، 1995) و پرسش‌نامه همبستگی خانوادگی (سامانی، 1381) استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با به‌کارگیری آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان داد آموزش خود دفاعی مایۀ افزایش سازش یافتگی زناشویی (02/0>p؛05/12=F) و همبستگی خانوادگی (01/0>p؛ 92/40=F) در زنان درگیر خشونت خانگی می‌شود؛ این برآیندها نشان می‌دهد که آموزش خود دفاعی می‌تواند با توانمندسازی روانی و کاهش رخداد خشونت خانگی به بهبود سازش یافتگی و همبستگی خانوادگی منجر شود.}, keywords_fa = {خشونت,خانگی,خود دفاعی,زنان سازش یافتگی,همبستگی}, url = {https://fcp.uok.ac.ir/article_51797.html}, eprint = {https://fcp.uok.ac.ir/article_51797_591d162eebf0bbc9be68c2d8394aec99.pdf} }